środa, 31 maja 2017

Nuit des musées

Z okazji Nocy Muzeów oraz tematu przewodniego tej Nocy – czyli Gnieznu w PRL, otwarta została nowa wystawa ukazująca dokumenty, fotografie oraz przedmioty codziennego użytku, które przed laty używali nasi ojcowie czy dziadkowie, których młodość przypadła na okres PRL. Ponadto w programie było również zwiedzanie pozostałych wystaw, które obecnie są w MPPP. Były także wszelkiego rodzaju konkursy, gry, zabawy oraz filmy i opowieści o tamtych czasach. Klimatu tej Nocy dodawał także wyjątkowy ubiór muzealników, którzy przebrali się w stroje z epoki PRL.


A l'occasion de la Nuit des musées et le thème de la nuit - le Gniezno en Pologne communiste, a ouvert une nouvelle exposition montrant des documents, des photographies et des objets sur une base quotidienne, qui a été utilisé par nos pères et grands-pères dans leur jeunesse. En outre, le programme était en visite aussi les autres expositions qui sont actuellement dans le MPPP. Il y avait aussi toutes sortes de concours, des jeux et des films, et des histoires sur ces temps. Le climat de la nuit a également ajouté un personnel des musées outfit uniques, qui en costumes de l'époque communiste.

J'ai eu cette merveilleuse occasion de travailler comme bénévole dans cette merveilleuse journée. Entre autres choses, montrant les plus jeunes participants jouant à la marelle ou de sauter sur le caoutchouc.


poniedziałek, 27 marca 2017

francuskie filmy

Najlepsze francuskie filmy w mojej ocenie ;)
Les meilleurs films français à mon avis;)

Nietykalni (2011)


Ta historia zdarzyła się naprawdę. Sparaliżowany na skutek wypadku milioner zatrudnia do pomocy i opieki młodego chłopaka z przedmieścia, który właśnie wyszedł z więzienia. Zderzenie dwóch skrajnie różnych światów daje początek szeregowi niewiarygodnych przygód i przyjaźni, która czyni ich... nietykalnymi. 

Cette histoire est vraiment arrivé. Paralysé par le millionnaire accident embauche pour aider et les soins du jeune garçon de la banlieue, qui venait d'être libéré de prison. Le choc des deux mondes complètement différents donne lieu à une série d'aventures et d'amitié incroyables qui les rend intouchables ....

Przychodzi facet do lekarza (2014)


Romain Faubert ma 40 lat i jest zdrowy jak ryba. Problem w tym, że nie chce w to uwierzyć. Gorzej – jest przekonany, że jego organizm jest kłębowiskiem bakterii, wirusów i wszelkiego rodzaju chorób. Byłby to jego prywatny kłopot, gdyby nie fakt, że swoją manią rujnuje życie jedynego przyjaciela – doktora Zvenki. Poczciwy medyk codziennie musi wybijać z głowy Romaina kolejne urojone schorzenia, a ich chora relacja wykracza daleko poza lekarski gabinet. Romain potrafi nawiedzić swego lekarza bez uprzedzenia w trakcie zabiegu, podczas rodzinnej uroczystości czy w domu w środku nocy. Miarka przebiera się w końcu, gdy jak zwykle umierający Romain zaczyna deklarować bardzo żywe uczucia w stosunku do siostry doktora. Zvenka nie podziela poglądu, iż miłość jest lekarstwem na wszystko. Wprowadza więc w życie własny plan wyleczenia hipochondryka. Plan równie łatwy jak resocjalizacja Hannibala Lectera... 

Romain Faubert est de 40 ans et est en bonne santé comme un poisson. Le problème est, il ne veut pas le croire. Pire encore - est convaincu que son corps est un enchevêtrement de bactéries, les virus et toutes sortes de maladies. Ce serait sa peine personnelle, sinon le fait que votre vie est en train de ruiner la manie seul ami - Dr Zvenki. Le bon médecin doit frapper tous les jours de la tête de Romain autre maladies imaginaires, les malades et leur relation va bien au-delà du bureau du médecin. Romain peut hanter votre médecin sans préavis pendant la procédure, au cours d'une fête de famille ou à la maison au milieu de la nuit.Mesure tâtonner à la fin, comme d'habitude, en mourant Romain commence à déclarer le sentiment très vif pour le médecin de sœurs. Zvenka ne partage pas l'opinion que l'amour est le remède à tout. Il introduit une vie de son propre plan pour guérir hypocondriaque. Le plan aussi facile que la réhabilitation Hannibal Lecter ...

Za jakie grzechy, dobry Boże? (2014)

O co chodzi? O cztery piękne córki na wydaniu i jedno marzenie ich poukładanych, konserwatywnych rodziców - żeby dobrze wyszły za mąż.
Ale co zrobić, gdy czterech zakochanych mężczyzn to Żyd, Arab, Chińczyk i wesoły chłopak z serca Czarnej Afryki? Każdy z nich pochodzi z innej kultury, ma swoje obyczaje, wierzenia, religię. Jak nie zwariować, próbując wszystkich pogodzić ze sobą? Czy to wszystko może skończyć się na ślubnym kobiercu, czy raczej wywoła totalną wojnę domową? 

Qu'est-ce? Environ quatre belles filles à la question et un rêve poukładanych leurs parents conservateurs - d'avoir un bon mariage.
Mais que faire lorsque les quatre hommes aiment un Juif, Arabe, garçon chinois et joyeux avec un cœur de l'Afrique noire? Chacun d'eux vient d'une autre culture a ses propres coutumes, les croyances et la religion. Comment ne pas devenir fou à essayer de concilier tous ensemble? Est-ce tout peut se retrouver sur l'allée, ou plutôt provoquer une guerre civile totale?



niedziela, 26 marca 2017

Top 3 najlepszych piosenek francuskich wszech czasów

Klasyczna piosenka francuska to „chanson à texte”, oznaczająca w skrócie piosenkę, w której słowa odgrywają najważniejszą rolę. Dlatego tak ważne jest rozumienie tekstów piosenek francuskich a niekoniecznie skupianie się na muzyce.
1. Jacques Brel – Ne me quitte pas    
To absolutnie i niezaprzeczalnie numer jeden. Ta przepiękna i niestety smutna piosenka o miłości powstała w 1959 roku w wyniku rozstania Brela z kochanką Suzanne Gabriello. Ich związek był bardzo burzliwy, pełen ciągłych rozstań i powrotów. Definitywnie to Brel rzuca Gabriello i pisze tę właśnie piosenkę. W późniejszych wywiadach mówi, że to nie jest piosenka o rozstaniu ale o tchórzostwie mężczyzn.
Tekst piosenki:
Ne me quitte pas                                                             
Il faut d'oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit déjà
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
A savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi
Le coeur du bonheur

Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Moi, je t'offrirai
Des perles de pluie
Venues de pays
Où il ne pleut pas
Je creuserai la terre
Jusqu'après ma mort
Pour couvrir ton corps
D'or et de lumière
Je ferai un domaine
Où l'amour sera roi
Où l'amour sera loi
Où tu seras reine

Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Je t'inventerai
Des mots insensé
Que tu comprendras
Je te parlerai
De ces amants-là
Qui ont vu deux fois
Leur coeur s'embraser
Je te raconterai
L'histoire de ce roi
Mort de n'avoir pas
Pu te rencontrer

Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

On a vu souvent
Rejaillir le feu
D'un ancien volcan
Qu'on croyait trop vieux
Il est parait-il
Des terres brûlées
Donnant plus de blé
Qu'un meilleur avril
Et quand vient le soir
Pour qu'un ciel flamboie
Le rouge et le noir
Ne s'épousent-ils pas

Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Je ne vais plus pleurer
Je ne vais plus parler
Je me cacherai là
A te regarder
Danser et sourire
Et t'écouter
Chanter et puis rire
Laisse-moi devenir
L'ombre de ton ombre
L'ombre de ta main
L'ombre de ton chien

Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas
 tłumaczenie:
Nie opuszczaj mnie
Trzeba zapomnieć
Wszystko, co da się zapomnieć
Co już przeminęło
Zapomnieć czas
Nieporozumień
I czas stracony
Na szukaniu 'jak'.
Zapomnieć te godziny,
Które czasami zabijały
Ciosami 'dlaczego'.
Szczęśliwe serce

Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie

Ja, ofiaruję ci
Krople deszczu
Pochodzące z krajów
Gdzie wcale nie pada
Będę drążył w ziemi
Aż do śmierci
Aby nakryć twoje ciało
Złotem i blaskiem.
Założę nam dom,
Gdzie miłość zakróluje,
Gdzie miłość będzie prawem,
Gdzie ty będziesz królową

Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie

Wynajdę ci
Niedorzeczne słowa
Które zrozumiesz.
Będę ci opowiadał
O tamtych kochankach,
Którzy dwa razy widzieli
Jak ich serca płoną
Opowiem ci
Historię tego króla,
Który umarł,
Bo nie mógł cię zobaczyć.

Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie

Często widzieliśmy
Jak wybuchał pożar
Wygasłego wulkanu,
Który uważaliśmy za zbyt stary.
Zdaje się, że
Spalona ziemia
Wydaje lepszy owoc
Niż najpiękniejszy kwiecień.
I kiedy nadchodzi wieczór
Na rozżarzonym niebie
Czerń i czerwień
Nie łączą się ze sobą

Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie
Nie będę już płakać.
Nie będę już nic mówić.
Schowam się tam,
Aby patrzeć na ciebie,
Jak tańczysz i uśmiechasz się,
Aby ciebie słuchać,
Twój śpiew i śmiech.
Pozwól mi stać się
Cieniem twojego cienia,
Cieniem twojej dłoni,
Cieniem twojego psa.
Ale

Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie
Nie opuszczaj mnie

2. Edith Piaf- Milord
Piosenka z 1959 roku napisana przez przyjaciela Piaf George'a Moustaki i skomponowana przez Marguerite Monnot. W piosence prostytutka pociesza bogatego klienta w jego sercowych problemach. Wykonanie Edith Piaf jest pełne napięcia i emocji. Płyta „Milord” sprzedała się w 400000 egzemplarzy.

tekst piosenki:

Allez venez! Milord 
Vous asseoir à ma table 
Il fait si froid dehors 
Ici, c'est confortable 
Laissez-vous faire, Milord 
Et prenez bien vos aises 
Vos peines sur mon coeur 
Et vos pieds sur une chaise 
Je vous connais, Milord 
Vous ne m'avez jamais vue 
Je ne suis qu'une fille du port 
Une ombre de la rue... 

Pourtant, je vous ai frôlé 
Quand vous passiez hier 
Vous n'étiez pas peu fier 
Dame! le ciel vous comblait 
Votre foulard de soie 
Flottant sur vos épaules 
Vous aviez le beau rôle 
On aurait dit le roi 
Vous marchiez en vainqueur 
Au bras d'une demoiselle 
Mon Dieu! qu'elle était belle 
J'en ai froid dans le coeur... 

Allez venez! Milord 
Vous asseoir à ma table 
Il fait si froid dehors 
Ici, c'est confortable 
Laissez-vous faire, Milord 
Et prenez bien vos aises 
Vos peines sur mon coeur 
Et vos pieds sur une chaise 
Je vous connais, Milord 
Vous ne m'avez jamais vue 
Je ne suis qu'une fille du port 
Une ombre de la rue... 

Dire qu'il suffit parfois 
Qu'il y ait un navire 
Pour que tout se déchire 
Quand le navire s'en va 
Il emmenait avec lui 
La douce aux yeux si tendres 
Qui n'a pas su comprendre 
Qu'elle brisait votre vie 
L'amour, ça fait pleurer 
Comme quoi l'existence 
Ça vous donne toutes les chances 
Pour les reprendre après... 

Allez venez! Milord 
Vous avez l'air d'un môme 
Laissez-vous faire, Milord 
Venez dans mon royaume 
Je soigne les remords 
Je chante la romance 
Je chante les milords 
Qui n'ont pas eu de chance 
Regardez-moi, Milord 
Vous ne m'avez jamais vue... 
Mais vous pleurez, Milord 
Ça, j' l'aurais jamais cru. 

parlé: 

Eh! bien voyons, Milord 
Souriez-moi, Milord 
Mieux que ça, un p'tit effort... 
Voilà, c'est ça! 
Allez riez! Milord 
Allez chantez! Milord 
Ta da da da... 
Mais oui, dansez, Milord 
Ta da da da... 
Bravo! Milord... 
Encore, Milord... 
Ta da da da...

tłumaczenie:
Proszę wejść, Milordzie
Usiąść przy moim stoliku
Tak zimno jest na dworze
A tutaj wygodnie
Niech się pan skusi, Milordzie
Niech pan usiądzie wygodnie
Pańskie smutki na moim sercu
A nogi na krześle
Znam pana, Milordzie
Nigdy mnie pan nie widział
Jestem tylko dziewczyną z portu
Cieniem ulicy...

Minęłam się z panem
Kiedy przechodził pan wczoraj wieczorem
Był pan naprawdę dumny
Mój Boże, rozpierała pana duma
Pański jedwabny szalik powiewał na wietrze
Miał pan piękną rolę
Rzekłoby się: króla
Szedł pan niczym zwycięzca
Pod ramię z pewną panną
Mój Boże, ależ ona była piękna!
Aż drżę na myśl o niej...

Proszę wejść, Milordzie!
Usiąść przy moim stoliku
jest tak zimno na dworze
a tutaj wygodnie
Niech się pan skusi, Milordzie
Niech pan usiądzie wygodnie
Pańskie smutki na moim sercu
A nogi na krześle
Znam pana, Milordzie
Nigdy mnie pan nie widział
Jestem tylko dziewczyną z portu
Cieniem ulicy...

Pomyśleć że wystarczy czasem
Żeby pojawił się jakiś statek
Aby wszystko się rozdarło
Kiedy statek odpływa
Zabrał ze sobą
Słodką o czułych oczach
Która nie mogła zrozumieć
Że zniszczyła twe życie
Miłość przynosi łzy
Tak samo jak istnienie
Daje nam wszystkie szanse
Aby je nam potem odebrać...

Proszę wejść, Milordzie!
Wygląda pan jak dzieciak
Niech się pan skusi, Milordzie
Proszę wejść do mojego królestwa
Leczę wyrzuty sumienia
Śpiewam o miłości
Śpiewam historie milordów
Którzy nie mieli szczęścia
Proszę na mnie spojrzeć, Milordzie
Nigdy mnie pan nie widział
Ależ pan płacze, Milordzie
Nigdy bym w to nie uwierzyła.

recytując:

Ależ, Milordzie
Niech się pan do mnie uśmiechnie, Milordzie
Niech się pan wysili
No właśnie
Proszę się uśmiechać, Milordzie!
Proszę śpiewać, Milordzie!
Ta da da da...
Ależ tak, niech pan tańczy, Milordzie
Ta da da da...
Brawo, Milordzie...
Jeszcze, Milordzie...
Ta da da da...

3. Charles Aznavour – La bohème
Piosenka „La boheme” została początkowo napisana dla  Georges Guétary, który miała wykonać ją w operetce „Monsieur Carnaval”. Aznavour przechwycił jednak piosenkę i nagrał ją szybciej niż powstała operetka. Spowodowało to burzę medialną i spór między dwoma artystami.
Je vous parle d'un temps,

Que les moins de vingt ans,

Ne peuvent pas connaître,

Montmartre en ce temps là,

Accrochait ses lilas,

Jusque sous nos fenêtres,

Et si l'humble garni,

Qui nous servait de lit,

Ne payait pas de mine,

C'est là qu'on s'est connu,

Moi qui criait famine et toi,

Qui posait nue,



La Bohème, la Bohème,

Ca voulait dire, on est heureux,

La Bohème, la Bohème, 

Nous ne mangions, 

Qu'un jour sur deux.



Dans les cafés voisins,

Nous étions quelques uns,

Qui attendions la gloire,

Et bien que miséreux,

Avec le ventre creux,

Nous ne cessions d'y croire,

Et quand quelques bistrots,

Contre un bon repas chaud,

Nous prenaient une toile,

Nous récitions des vers,

Grouppés autour du poêle,

En oubliant l'hiver.



La Bohème, la Bohème,

Ca voulait dire,

Tu es jolie,

La Bohème, la Bohème,

Et nous avions tous du génie.



Souvent il m'arrivait,

Devant mon chevalet,

De passer des nuits blanches,

Retouchant le dessin,

De la ligne d'un sein,

Du galbe d'une hanche,

Et ce n'est qu'au matin,

L'on s'asseyait enfin,

Devant un café crème,

Epuisés, mais ravis,

Faut-il bien que l'on s'aime,

Et que l'on aime la vie.



La Bohème, la Bohème,

Ca voulait dire, on a vingt ans,

La Bohème, la Bohème,

Et nous vivions de l'air du temps.



Quant au hasard des jours,

Je m'en vais faire un tour,

A mon ancienne adresse,

Je ne reconnais plus,

Ni les murs, ni les rues,

Qu'y ont vus ma jeunesse,

En haut d'un escalier,

Je cherche l'atelier dont plus rien ne subsiste,

Dans son nouveau décor,

Momtmartre semble triste,

Et les lilas sont morts.



La Bohème, la Bohème,

On était jeunes,

On était fous,

La Bohème, la Bohème,

Ca ne veut plus rien dire du tout.

tłumaczenie:
Z młodych nie wie tu nikt
Jakie były te dni
Dawno już zapomniane
Tamten upojny czas
Gdy na Montmartrze bzy
Pachniały pod oknami
Nie liczyło się nic
Stare schody na strych
I pokoik ubogi
Tam nam płynęły dni
Ja malowałem
A modelką byłaś ty

La Boheme, la Boheme
To najszczęśliwszy w życiu czas
La Boheme, la Boheme
Choć chodził głodny każdy z nas

W kawiarenkach był ścisk
Tłum podobnych jak my
Snuł o sławie marzenia
Przeminie dzień lub dwa
A podbijemy świat
Świat wreszcie nas doceni
Gdy szef kuchni miał gest
Kupił obraz i jeść
Dał zziębniętym artystom
Dookoła pieca tłum
Skandował wiersze
Już nam nie dokuczał głód

La Boheme, la Boheme
To najpiękniejsza jesteś ty
La Boheme, la Boheme

A każdy z nas geniuszem był
Nie chodziło się spać
Całe noce do dnia
Malowałem pasjami
Szkicując twoją pierś
Łagodny bioder łuk
pomiędzy sztalugami
A gdy wstawał już świt
Starczał nam kawy łyk
Potem w moich ramionach
Szeptałaś kocham cię
A gdy przychodził sen
Za oknem wstawał dzień

La Boheme, la Boheme
To znaczy mieć dwadzieścia lat
La Boheme, la Boheme
Byliśmy wolni tak jak wiatr

Czas ucieka i gna
Gdy poszedłem znów tam
Na to samo poddasze
Dziś wszystko już nie tak
Nie został nawet ślad
Naszych szczęśliwych czasów
Zmienił się stary dom
Inny jest każdy kąt
I ulice nieznane
Na wszystkim smutku cień
Sztalugi pokrył kurz
I bzy nie kwitną już

La Boheme, la Boheme
To nasza młodość, ten gniewny czas
La Boheme, la Boheme
Dni, co nie wrócą jeszcze raz